என்னையே பார்த்து பார்த்து

உன்முகம் மறந்து நான்தான்

நீ என நினைத்து கொள்கிறாய்!

எனக்கு பிடித்த யாவையும் நான்

கண்டு அறியும் முன்னே உனக்கும்

பிடித்ததாய் மாற்றிக் கொள்கிறாய்!

என் கண்கள் பார்த்தே என்

மனதில் உள்ள விருப்புகளை

வெறுப்புகளை படித்து விடுகிறாய்!

என்னுடைய முகம் பார்த்தே நான்

பேச வந்த வார்த்தைகள்

யாவையும் பேசி விடுகிறாய்! 

நான் தோற்று விட்டதாய் இந்த

உலகம் சொன்ன போதெல்லாம்

உன் தோளில் என் முகம் சாத்தி

புதுசக்தியை என்னுள் தருகிறாய்!

வருத்தத்துடன் உன் அருகில் வந்த

போதெல்லாம் உன் புடவை வாசனையால்

இந்த மனதுக்கு வசந்தம் தருகிறாய்!

தாயே! நீ கொடுத்த முத்தத்தில்

இருந்த எச்சிலின் ஈரம் இன்றும் உள்

நின்று உயிரைத் தொட்டு வருவதால்தான்

இன்னும் நல்ல மனிதனாக வாழ்கிறேன்!

நன்றி -நா. பாலா  சரவணாதேவி